Haberler

Melih Köken;

Gitme aklım sende kalır...

Sonsuza dek doymayacak kadar açgözlü olan zamanın durdurulamaz olduğunu çok iyi biliyordum; ama pazar günü bir kez daha yaşamın ne kadar manasız kaldığını üzülerek öğrendim.

Kara baht bir kasırga gibi, cefalar cefaları kolluyor. Aman Allahım, bu ne büyük acı, nasıl bir son. Yuvan dağıldı, yollar silindi, gönlüm viran oldu... Nereye gitsek neye baksak ne yapsak gönlümüz yaslı, gözlerimiz yaşlıdır. Sen bizi her yerde sevginle ve şefkatinle hoş ettin. Kalbimizin kökünde yaktığın ateş sönmedi, sönmeyecek. Hoşgörü timsali temiz duygu ve düşüncelerle bizimle oldun hep. Bir ümit ya da bir teselli sözü bulamıyoruz, acımız çok büyük... Birlikte yol almak, yolda olmak istediğim vefalı sadık dostum, neredesin... Öğrendiğim o an başıma kaynar sular döküldü, öldüğüne bir türlü inanamadım. Kaç gündür neşe nedir bilmiyor, yastan yasa giriyor, gözyaşlarımla boğuluyorum.

Hava soğuktur ama içiniz yanar... Gözünüzden akan yaşlar, onun geri dönmeyeceği bir yere gittiğini bilmenin dayanılmaz acısı, yanımızda kalan anılarının sıcaklığı... Uyan can, uyan can bu hal sana yakışmıyor... Ağzımızda zehir, gözlerimizde ateş var, ellerim dizlerim titriyor. Seninle yaşadıklarım, perde perde gözlerimin önünden geçiyor. En güçlü çağında, genç yaşta aramızdan ayrıldın.

Zor günlerin vefalı dostu, zarif insan, doğallığı bir erdeme dönüştüren endamın orta çağ ressamlarının çizemeyeceği kadar heybetlidir. Sen bakışları yumuşak, mükemmel bir baba, unutulmaz bir eş, Afyon’un mümtaz temsilcisi, eczacılığın beyefendisisin; gitme, gitme aklım sende kalır...

YAZAN : HALİT HEZKIL USLU